Wat leven we in een rare tijd met elkaar. Maar wat brengt het ook een strijdkracht, samenwerking, creativiteit en saamhorigheid bij mensen naar boven. Een tijd waarin we veel leren en mooie nieuwe mogelijkheden ontdekken.
Denken in mogelijkheden
Ik ben Brenda van den Berg en werk als persoonlijk begeleider bij Visio De Brink in Vries op een woongroep waar vier cliënten wonen met onder andere moeilijk verstaanbaar gedrag en een visuele beperking. Nu het voor hen niet mogelijk is om naar dagactiviteiten te gaan, proberen we voor de cliënten nog meer structuur en duidelijkheid in te bouwen.
Niet alleen het missen van de dagelijkse invulling is lastig voor de cliënten, maar ook het gemis van sociale contacten en hun familie. Cliënten kijken echt uit naar de dag dat familie op bezoek komt. Wat doen we nu familie niet op bezoek mag komen? Wat kun je je cliënt bieden wanneer deze ernstig meervoudig beperkt is, je corona niet kunt uitleggen en ook nog een visuele beperking heeft? Als team zeggen we: “Laten we in mogelijkheden denken.”
Een dag om naar uit te kijken
Een cliënt van ons kreeg voor de coronacrisis elke drie weken bezoek van haar schoonzus en broer. Een dag waar iedereen altijd naar uitkijkt. Een dag waar ze, naarmate de tijd verstrijkt, ook veel naar vraagt. Een dag waarop ze gezellig met elkaar thee drinken en een uitstapje maken naar de snackbar in Vries om een patatje te eten. Dit alles gegoten in een vaste structuur waardoor iedereen weet waar hij/zij aan toe is en ook echt kan genieten. Een uitstapje dat nu van het ene op het andere moment onmogelijk is geworden. Deze cliënt mist het driewekelijkse bezoekje van haar familie en daarom zochten we naar alternatieven. In eerste instantie hebben we geprobeerd om contact te leggen via de telefoon. Dit ging goed, maar vertelde familie: “We zouden haar zo graag even willen zien. Dan kunnen we ook “zien” dat het goed met haar gaat en kunnen we haar complimenten geven over hoe ze er uit ziet. Als we haar zien, heb je meer gespreksstof.”
Bij elkaar aan tafel met WhatsApp
Zou beeldbellen misschien een mogelijkheid zijn? Onze cliënt is blind. Heeft beeldbellen dan meerwaarde? We overleggen met elkaar welke manieren er zijn om “in beeld” met elkaar in contact te komen en we kozen voor videobellen via WhatsApp. We spraken op maandag, Tweede Paasdag, een tijdstip af. Een paar dagen voor Pasen kregen we op de groep een verrassing. Haar schoonzus en broer hadden een doos laten bezorgen met daarin allemaal lekkere paaspulletjes zoals chocolade paashazen en paaseitjes. Want, zo zeiden ze: “Anders nemen we in deze tijd ook altijd wat lekkers voor jullie mee.”
Een moment waarbij het leek of familie gewoon aan tafel zat
Om 15.30 uur, Tweede Paasdag, zat iedereen er klaar voor. De mobiele telefoon werd tegen de bloempot aangezet, een lekkere kop thee met natuurlijk een paar chocolade paaseitjes erbij, want wanneer familie op bezoek komt hoort er wat lekkers op tafel te staan. Het was even zoeken voordat we allemaal beeld hadden, maar… het lukte! En wat werkte het goed. Gezellig kletsen met je schoonzus en broer en wat lekkers eten. We hebben een halfuur met elkaar thee gedronken en gekletst. Voor onze cliënt, ondanks haar blindheid, een moment waarbij het leek of familie gewoon bij haar aan tafel zat. We konden naar elkaar zwaaien en genieten van het mooie moment. Nadat we hadden opgehangen vertelde onze cliënt met een glimlach dat ze gebeld had met haar schoonzus en broer en dat bleef niet alleen bij dat moment. Ook de dagen daarna was het steeds onderwerp van gesprek.
Voor herhaling vatbaar
We hebben met elkaar afgesproken elk weekend op zondag te beeldbellen en wie weet, wanneer deze rare periode weer voorbij is, blijven we dit doorzetten. Gewoon omdat het kan!