Aly Waninge is fysiotherapeut bij De Brink in Vries. Het werk van Aly en haar collega’s Peter Dijkhuis, Simone Onrust-Langen en Gineke Hanzen is behoorlijk veranderd sinds de komst van het coronavirus.
Via WhatsApp, telefoon en Skype overleggen ze wat nodig is, wie wat doet en op welke manier. Aly: “Als fysiotherapeuten kunnen wij op dit moment cliënten niet direct behandelen. We doen dit alleen als het echt noodzakelijk is. Cliënten bewegen op dit moment veel minder dan dat ze normaal doen. Ze gaan nu bijvoorbeeld niet naar het zwembad, op de trampoline, wandelen naar het dorp of naar de dagbesteding, terwijl die beweging wel heel erg belangrijk is om stijfheid en andere klachten te voorkomen. Dat vraagt om creatieve oplossingen waar we de begeleiding mee kunnen helpen.”
Aly en haar collega’s doen wat ze kunnen om op afstand ondersteuning te bieden en dat doen ze zo persoonlijk mogelijk. “De begeleiders kunnen ons bellen met vragen, maar wij bellen de groepen zelf ook regelmatig om te vragen hoe het gaat en of we iets kunnen betekenen”, vertelt Aly. Twee weken geleden hebben ze algemene beweegtips voor alle cliënten naar de groepen gemaild. Daarnaast ook specifieke adviezen gericht op dagelijkse beweging. Daar kunnen de begeleiders zelf mee aan de slag. Ook is er geëxperimenteerd met het geven van een behandeling via Skype.
Instructiefilmpjes
De fysiotherapeuten maken zelf instructiefilmpjes van behandelingen die cliënten normaal krijgen. In de filmpjes leggen ze de oefeningen uit en doen ze deze voor zodat de begeleiders er samen met de cliënt mee aan de slag kunnen. De filmpjes helpen begeleiders van de groepen om aanvullend op de beweegadviezen nog meer te oefenen met de bewoners. Aly: “De filmpjes zijn op maat en ik spreek de cliënten persoonlijk aan.” Er komen leuke reacties op. Zo merkte een begeleider op dat het voor cliënten erg fijn is om vertrouwde stemmen te horen van mensen waar ze normaal ook mee te maken hebben. “Het is natuurlijk wel een beetje roeien met de riemen die we hebben, soms lopen mijn honden bijvoorbeeld ineens door het beeld”, lacht Aly.
“Hoewel het niet ideaal is om zo te werken, we werken nu eenmaal met onze handen, werkt het wél. Ik vind het heel leuk dat begeleiders nu uitgedaagd worden om samen met de cliënten actief aan de slag te gaan en het bewegen zoveel mogelijk in te passen in het dagelijks leven. Wat wel een knelpunt is, zijn aanpassingen aan rolstoelen, meubilair en hulpmiddelen. We doen wat we kunnen, maar leveranciers komen nu niet. Gelukkig worden urgente reparaties nog wel ter plekke gedaan door onze revalidatietechnicus en de huismeesters.”
“De groepen worden zelf ook steeds creatiever in het bedenken van manieren om de cliënten bezig en in beweging te houden. Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar alles wat cliënten aan beweging kunnen doen is al heel mooi meegenomen. Het is fijn om te merken dat we ook op afstand van betekenis kunnen zijn.”