Vandaag was onze eerste echte "werkdag". Vanmorgen moesten we nog wat aan onze presentatie sleutelen en hebben we nog een keer geoefend. Vanmiddag begon het programma met de zogenaamde "plenary sessions". Maar eerst kwam er een touwdanseres die, hoe verrassend, over een touw balanceerde. Bijzonder was wel dat er een sprekende tolk was, zij vertelde in het Engels wat de mevrouw op het touw deed en een gebaren tolk. Wat hij gebaarde weet ik natuurlijk niet, maar ik ga er vanuit dat het ook over het balanceren ging. De tolken moeten hard werken, want de voertaal is Engels en zij zetten het vanuit de gebaren om in de moedertaal van de doofblinde of zij gebaren in de moedertaal. Ze moeten dus twee maal vertalen. Ik vind dat superknap.
Daarna kwamen de toespraken van de diverse voorzitters en toen begon het echt.
Linda Wiik, psychologe uit Zweden, vertelde over haar ideeën over afhankelijkheid en onafhankelijkheid. Ze illustreerde dat met voorbeelden van de ontwikkeling van de mens. Haar uitgangspunt is dat iedereen afhankelijk is in verschillende situaties en dat je daar geen handicap voor nodig hebt. Wij komen afhankelijk op de wereld. We hebben onze moeder (of verzorger) nodig om te kunnen groeien. Afhankelijk kunnen zijn is een groot goed. We hebben allemaal andere mensen nodig. Zij sprak bijna aan het eind de zin: "We depend on each other to become independent." Dat vond ik een mooie zin.
Daarna kwam Femke Krijgen aan het woord. Femke begon met de uitspraak dat zij het niet geheel met de vorige spreekster eens was. Haar visie is dat wij allen als onafhankelijke en zelfstandige personen op de wereld zijn. Door een goede balans tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid kan iemand goed functioneren. Bij Femke draaide het vooral om bewustwording van keuzes die zij constant moet maken. Keuzes die je als goedziende niet hoeft te maken. Bijvoorbeeld: wat staat er op de deur van de schoolklas. Moet ik dat vragen, aan wie en wanneer? Een goede afweging van de constante keuzes geeft onafhankelijkheid.
De quote van Femke: "Afhankelijkheid moet in dienst staan van onafhankelijkheid."
De volgende spreekster was Megan Mann uit Groot Brittannië. Zij kreeg de lachers op haar hand door zichzelf te vergelijken met superman: ongevraagd hulpverlenen en vaak ongepast. Uiteindelijk sloot zij af met een filmpje waarin zij reflecteerde op hun gesprekken. De mevrouw vond het eerst maar niets dat zij hulp moest vragen. Zij was bang dat Megan de regie over haar leven over zou nemen. Ze wilde graag hulp bij haar vragen, maar wilde wel eigen baas blijven. De kernwoorden van Megan voor een goede basis voor samenwerking zijn: vertrouwen, wederzijds respect en eerlijkheid. Een mooie van Megan: "Wij zijn niet verantwoordelijk voor doofblinden al denken we dat vaak wel."
Hierna kwam onze presentatie. Er waren niet veel mensen. We hadden concurrentie van o.a. Claes Müller, een autoriteit op doofblinden gebied. Daar zou ik persoonlijk ook naar toe zijn gegaan. Maar toch: de mensen die er waren waren geïnteresseerd en stelden achteraf ook nog vragen. Super.
Nu is het dinertime en tijd om te relaxen.
Groeten uit Lund, Frouck