Visio maakt gebruik van cookies

Deze website maakt gebruik van cookies om de inhoud af te stemmen op uw wensen, verbeteringen aan te brengen, maar ook om d.m.v. online trackers, die pas actief zijn na uw expliciete toestemming, om de koppeling met social media eenvoudiger te maken. Lees meer over ons cookiebeleid

Leon gaat studeren in Canada en blogt daarover voor Visio

31-08-2023

De Canada Challenge – Part 1

Voormalig Visio-leerling Leon Slangen heeft Congenitale Retino Schisis en ziet maar 30%. Hij studeert Sportkunde aan de Hogeschool van Arnhem & Nijmegen (HAN) en gaat nu, met steun vanuit de Visio Foundation, een minor volgen aan de Memorial University of Newfoundland in Canada. Hij neemt ons via zijn blogs mee in zijn avonturen, helemaal in het uiterste Oosten van Canada.

Leon op Schiphol
 

Congenitale Retino Schisis

Yes! Ik ga naar Canada! Om te studeren. Maar misschien eerst even voorstellen? Mijn naam is Leon, Leon Slangen. Ik ben twintig jaar en ik heb een visuele beperking genaamd Congenitale Retino Schisis. Dat weten mijn ouders en ik al sinds mijn vijfde levensjaar. Eigenlijk ben ik ook sinds die tijd een bekende bij Visio. Ik heb daar na de diagnose in het ziekenhuis van Nijmegen vanaf het begin deelgenomen aan doe- en praatgroepen. Eerst in Apeldoorn en toen de groep daar te klein werd ook in Nijmegen.
 

Speciaal onderwijs bij Koninklijke Visio

Tot mijn vijftiende heb ik het reguliere onderwijs gevolgd. Op de bassischool waren er niet al te veel problemen. Daar kon ik nog prima mijn beperking compenseren, ondanks een zichtvermogen van ongeveer 50%. Daarna kwam middelbare school, met tweetalig VWO als startpunt. Dat werd alleen steeds moeizamer. Ondanks goedbedoelde ondersteuning bleek de praktijk voor mij toch te weerbarstig om op een goede manier aan de finish te komen.
 
Uiteindelijk hebben we besloten dat ik na de derde klas beter naar speciaal onderwijs van Visio in Grave kon gaan, om daar mijn middelbare schoolcarrière af te ronden. Dat lukte zonder enige vertraging (en voor sommigen misschien wel tegen de verwachting in). Vlak voordat ik zeventien werd heb ik in coronatijd mijn havodiploma behaald.
 

“Nu ben ik ondanks mijn beperking helemaal op mijn plek”

Na een valse start (HBO-ICT in Zwolle) ben ik in 2021 begonnen aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen (HAN) om Sportkunde te studeren. Lekker fysiek bezig zijn, leren over lichaam en geest en nadenken over hoe je mensen kunt activeren. Zeker ook mensen met een beperking, waarbij dat niet altijd zo vanzelfsprekend is. Ik ben in Nijmegen ongelofelijk goed opgevangen op de HAN. Een verademing!
 
Meestal gaapt er een groot gat tussen de beschermende Visio-omgeving en “the real world”, maar op de HAN is de aanpassing me erg makkelijk gemaakt. Echt meedenken en échte ondersteuning. Ik heb moeilijke tijden gehad tijdens mijn schoolcarrière, maar nu ben ik ondanks mijn beperking helemaal op mijn plek. Wellicht nog goed om te vermelden dat mijn zicht er in de loop der jaren nog wel wat op achteruit is gegaan, ik zit nu rond de 30%.
 

“Na mijn studie wil ik anderen helpen”

In mijn studie heb ik de perfecte uitdaging gevonden: fysiek bezig zijn, samen leren en sporten met gelijkgestemden. Ik heb het idee en de hoop, dat ik straks als ik klaar ben anderen kan gaan helpen. Mensen die bewegen en sporten moeilijk vinden, mensen met autisme, mensen met een zichtbeperking, mensen met een verstandelijke beperking, kinderen met overgewicht en ga zo maar door. Ik heb tijdens mijn studie al met heel veel van deze groepen gewerkt tijdens stages, bij externe opdrachten of als oefeningen op school. Daar wil ik graag mee door.
 

Studeren aan de Memorial University of Newfoundland (MUN) in Canada

Dan moet ik wel afstuderen natuurlijk en onderdeel van dat proces is mijn vertrek naar de Memorial University of Newfoundland (MUN) in Canada. Daar ga ik namelijk vanaf 1 september vier maanden studeren. Want naast studeren, wil ik ook graag uitdagingen aangaan, op zoek gaan naar mijn eigen grenzen en kijken of ik deze misschien kan verleggen.
 

De challenge begint nu echt

Dus na enige aarzeling heb ik besloten mijn minor te volgen in het buitenland, in het uiterste oosten van Canada. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Graag vertel ik er nog veel meer over. Over communiceren met de universiteit daar, over een visum regelen, over vliegtickets, over begeleiding op vluchthavens, of bijvoorbeeld over hoe ik het ga doen met eten en slapen. Maar ik moet het natuurlijk ook een beetje spannend houden, dus dat bewaar ik voor mijn volgende blog. Houden jullie de site in de gaten? Binnenkort meer… en dan vanuit Canada! Ik moet nu gaan, voor mij begint de challenge nu echt.

Leon samen met zijn familie op Schiphol