Van vrijwilliger tot zorgprofessional: Wilma Kalkman laat zien wat mogelijk is

Soms is één stap genoeg om een heel nieuw pad te openen. Dat bewijst het verhaal van Wilma Kalkman, die al jarenlang verbonden is aan De Blauwe Kamer in Breda. Wat begon met een rol als betrokken moeder, groeide uit tot een vaste en waardevolle plek in het zorgteam.  

Visio stroomt door mijn bloed 

Wilma kwam in 1999 voor het eerst in aanraking met Visio via haar kinderen. Vanaf 2004 werd ze steeds actiever op school, bij ouderverenigingen en activiteiten. Toen haar kinderen ouder werden, bleef Wilma zich inzetten – vanaf 2016 als vrijwilliger op het Sparrenpad en later als groepshulp op een woongroep. “Ik ben gek op de doelgroep en Visio hoort bij mij. Ik vond het mooi om iets bij te dragen,” vertelt Wilma. 

Groeien dankzij vertrouwen 

In 2019 werd Wilma groepshulp. “Ik wilde graag blijven zorgen en een bijdrage leveren aan de maatschappij.” Die stap voelde logisch en werd positief ontvangen. “Ik werd meteen opgenomen in het team.” Toch bleef het daar niet bij. Omdat haar inzet en kennis opvielen, stelde de toenmalige coördinerend cliëntbegeleider voor om via een EVC-traject door te groeien. Dit is een manier om ervaring en talenten formeel te erkennen, zonder dat je terug naar school hoeft. 

“Ik vond het heel mooi dat Visio met mij mee wilde denken,” vertelt ze. “Ze zagen dat er meer in mij zat, en dat mocht niet verloren gaan.” Via dit traject groeide Wilma door naar niveau 3. Het betekende veel schrijven over haar eigen levensverhaal, ervaringen en motivatie. “Collega’s gaven input en in gesprekken met een EVC-team werd bekeken of ik klaar was voor de stap. Twee jaar geleden heb ik het traject opnieuw doorlopen voor niveau 3 – en ik heb er geen moment spijt van gehad.” 

Ervaring telt 

Wilma’s jaren als vrijwilliger en mantelzorger voor haar kinderen en broer vormen een sterke basis. “Ik heb bijna alles al een keer meegemaakt: van sondevoeding tot het begeleiden van mensen in hun dagelijks leven. Die ervaring neem ik mee in mijn werk.” Het verschil tussen groepshulp en niveau 3 zit volgens haar vooral in de zorghandelingen (ADL). “Als groepshulp ben je er echt als extra ondersteuning, wat ontzettend waardevol is voor het team.” 

Oprechte dankbaarheid 

Wat Wilma het meeste raakt, is de waardering die ze ontvangt van bewoners. “De liefde die je van hen terugkrijgt is onbetaalbaar. Ze zijn oprecht blij dat je er bent.” Het motiveert haar elke dag opnieuw. De overgang van vrijwilliger naar groepshulp en daarna naar een zorgfunctie verliep soepel, zeker op haar eigen groep. “Op andere groepen kan dit soms lastiger zijn. Daar is het belangrijk dat er vastigheid is binnen het team.” 

Een warm advies aan anderen 

Aan mensen die ook overwegen om van vrijwilliger of mantelzorger door te groeien in de zorg, zegt Wilma: “Gewoon doen! Er zijn genoeg mensen met ervaring die dit kunnen doen. Als je maar goed kijkt naar wat bij iemand past.” Ze prijst Visio voor het vertrouwen en de ruimte die ze kreeg. “Ze investeren in je, financieel en persoonlijk. Dat geeft vertrouwen.” 

Tot slot deelt Wilma een mooie gedachte: 
“Een lach geven of krijgen kost niets, maar geeft je wel een warm hart.”