Terug op vertrouwde grond: oud-student Peter in gesprek met Mijke van Saxion

Peter is slechtziend en was tot 2022 student bij Hogeschool Saxion. Hij gaat in gesprek met Mijke Hartendorp, docent en onderzoeker bij dezelfde hogeschool. Mijke heeft maculadegeneratie en mist het centrale deel van haar zicht, maar ondanks deze ‘arbeidsuitdaging’ doet ze al tien jaar met plezier haar werk. Hoe komt het dat zij zich bij Saxion zo thuis voelt? 

Als thuiskomen 

Het duurde even voordat Mijke bij Saxion aan de slag kon. “Ik heb wel drie keer op een vacature gereageerd en werd steeds niet uitgenodigd. Op een gegeven moment heb ik gebeld en gevraagd waarom niet,” vertelt ze. Toen bleek dat haar gebrek aan praktijkervaring in de psychologie doorslaggevend was. Maar met een nieuw curriculum in aantocht, en haar achtergrond in technologie, kwam er ruimte om haar toch eens te spreken. Uiteindelijk werd ze aangenomen, en toen ging het snel: “Na drie maanden voelde het alsof ik hier al drie jaar werkte,” vertelt ze. Inmiddels werkt ze er tien jaar. “Soms zeggen mensen ‘na tien jaar moet je toch misschien een carrièreswitch maken’? Dan zit ik wel eens te kijken en denk ik, waarom zou ik dat eigenlijk doen? Want ik vind het zo fijn hier!” 

In de loop der jaren veranderde Mijkes rol. Ze begon als fulltime docent, maar werkt nu deels als onderzoeker. “Die ruimte om te groeien is er altijd geweest en dat vind ik heel waardevol.” 

Benoem wat je nodig hebt 

Mijke koos ervoor om tijdens het gesprek zelf te benoemen dat ze slechtziend is. “Ik heb ooit een sollicitatietraining gevolgd voor blinden en slechtzienden. Daar leerde ik dat je zelf kunt bepalen wanneer je erover vertelt, maar openheid kan helpen. Mensen zien niet dat ik slechtziend ben, want ik gebruik geen stok. Maar ik kijk niemand recht aan. Als ik het niet benoem, leidt dat tot vragen of ongemak.” 

Door meteen duidelijk te maken wat ze wel en niet ziet, en welke hulpmiddelen mogelijk zijn, merkte Mijke dat Saxion begripvol reageerde: “Ze vroegen: ‘Wat heb je nodig?’ Dat was een fijne insteek. Ook al is het lastig om dat gelijk aan te geven bij een nieuwe werkgever.” 
 
Binnen haar team merkt Mijke veel bereidheid om te helpen. “Er is een collega die, zonder dat ik het haar vraag, dingen voor mij regelt. Zoals een vaste werkplek met twee beeldschermen. Iedereen weet inmiddels dat ik slechtziend ben. Ik ervaar het als een warm bad.” 

Niet alles is makkelijk. Software toegankelijk maken kan bijvoorbeeld lang duren, omdat externe leveranciers betrokken zijn. “Ik merk wel dat als ik ergens tegenaan loop, mensen bij ICT hun best doen. Maar het voelt nog vaak alsof de medewerker het probleem moet oplossen. Ik zou graag zien dat we vaker kijken waar het systeem kan worden verbeterd.” 

Het helpt als je niet de enige bent 

Mijke was lang de enige met een beperking, maar inmiddels zijn er meer collega’s met beperkingen. “Daardoor wordt het normaler. Ik heb ook een medewerkersnetwerk voor collega’s met een beperking of neurodivergentie opgericht. We komen nu met zo’n twintig à dertig mensen samen. Die bijeenkomsten zijn heel waardevol. De beperkingen zijn super divers, maar toch zie je wel heel veel herkenbaarheid.” 

Voor Peter, die zelf op Saxion zat en nu opnieuw over de vloer komt, is het inspirerend te horen hoe Mijke zich thuis voelt. Hij merkt op dat haar verhaal laat zien dat inclusie echt werkt als werkgever en werknemer elkaar open tegemoet treden. 

Een boodschap voor werkgevers en werknemers

Over wat ze werkgevers zou willen meegeven, zegt Mijke: “Het helpt als je vanaf het begin vraagt: ‘Wat heb je nodig?’ en dat je openstaat voor maatwerk. Het is niet altijd makkelijk en kost soms extra tijd, maar het kan echt. Uiteindelijk heeft iedereen er profijt van als systemen toegankelijker zijn. Het zit vaak in kleine dingen. En als er al een collega met een beperking werkt, kan dat voor jou als werkgever en voor de rest van het team heel leerzaam zijn.” 

Voor mensen met een beperking benadrukt Mijke dat je zelf ook een rol hebt in het uitleggen wat je nodig hebt: “Wees niet bang om te vertellen waar je tegenaan loopt, neem zelf initiatief. Mensen hebben niet altijd meteen de juiste oplossing, maar als ze weten wat je nodig hebt, kunnen ze je helpen.” 

Bij Saxion heeft Mijke ervaren dat inclusie niet alleen een mooi idee is, maar ook in de praktijk kan werken. Haar verhaal laat zien dat als werkgever en werknemer elkaar open tegemoet treden, de werkvloer een plek kan zijn waar iedereen zich welkom en thuis voelt.