Op 15 oktober is het Dag van de Witte Stok, de dag waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor verkeersdeelnemers met een visuele beperking. In het kader van deze dag spreekt Koninklijke Visio met Aisha Arif, een dame van 23 met een bijzondere drive in het leven. Aisha is zeer slechtziend, maar laat zich daardoor niet belemmeren in de dingen die ze wil bereiken. “Als ik er tegenaan loop, dan ga ik er toch omheen?” Een doorzetter in hart en nieren.
Aisha woont in Den Haag, samen met haar ouders, broertje en zusje. Zij studeert rechten aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en daarnaast werkt ze parttime bij ConsuWijzer. Aisha: “Ik ben sinds mijn geboorte zeer slechtziend. Met mijn rechteroog zie ik niets en met mijn linkeroog zie ik ongeveer 3%. Dat houdt in dat ik heel wazig zie. In de praktijk betekent dit dat Aisha geen mensen herkent op afstand. “Dat doe ik echt op basis van hun stem en op gevoel. Bijvoorbeeld in de kantine, dan moeten mijn collega’s me echt roepen, want ik herken ze niet.”
NS-app en Google erg belangrijk
Aisha is heel mobiel. Zij kent haar weg in de grote steden en maakt hiervoor gebruik van meerdere hulpmiddelen. Zo heeft ze leren stoklopen bij Visio en kent ze de meeste routes inmiddels uit haar hoofd. Daarnaast maakt ze veel gebruik van de NS-app om nieuwe routes te plannen en voor te bereiden. “De NS-app en Google Maps zijn erg belangrijk voor me. Door vooraf mijn routes te plannen en voor te bereiden kan ik overal naartoe. Google is mijn beste vriend.”
Sinds een half jaar leert Aisha nu ook braille bij Visio. In het verleden was ze hier sceptisch over en was het eigenlijk ook niet nodig. Omdat ze voor haar rechtenstudie veel moet lezen en dat nu doet via een spraakprogramma, lijkt het haar fijn zelf te kunnen lezen. “Die stem ben ik af en toe wel zat, haha.”
Hulp vragen in het verkeer
In het verkeer merkt Aisha dat niet ieder verkeerslicht een tikker heeft. Dat vindt ze erg jammer. “Soms weet ik echt niet wanneer ik moet oversteken en blijf ik lang wachten.” Gelukkig durft Aisha hulp te vragen en merkt ze dat mensen behulpzaam zijn. Ze wijzen de weg of lopen zelfs een stukje mee. Op bepaalde plekken is een geleidelijn aanwezig, maar vaak weten mensen niet dat ze daar op lopen, geeft Aisha aan. “Dat zorgt weleens voor lastige situaties.”
Niet alleen op vakantie
Aisha heeft een druk leven. “Ik heb het vrij druk met mijn studie en werk. Als ik tijd heb, doe ik wel leuke dingen met vriendinnen.” Op de vraag of ze ook op vakantie gaat antwoordt Aisha: ”Zeker, maar nooit alleen haha! Dat vinden mijn ouders geen goed idee.” Natuurlijk is dat voor Aisha geen belemmering. Overigens vindt ze reizen met een vriendin veel gezelliger. “Voordat ik naar een bepaald land ga, lees ik mezelf in over hoe het allemaal werkt. Meestal heb ik een dag nodig om me aan te passen aan de nieuwe situatie.”
Misschien schrikt mijn stok ze wel af
Nieuwe omgevingen met mensen die ze niet kent zijn voor Aisha soms moeilijk. “Mensen durven niet op me af te stappen als ze mij niet kennen. Misschien schrikt mijn stok ze wel af.” Gelukkig durft Aisha die stap zelf wel te zetten en spreekt ze mensen zelf aan. Vooral ook omdat ze merkt dat mensen niet goed kunnen inschatten wat ze wel en niet kan zien. Daar heeft ze begrip voor en ze neemt daarom zelf het initiatief: “Ik stap zelf op mensen af en dan merken ze al snel dat ik een heel open persoon ben.”
Mijn moeder is mijn beste vriendin
De ouders van Aisha hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in haar leven. Dat is ook niet gek aangezien Aisha sinds haar geboorte slechtziend is. Toch wilde ze altijd een zo normaal mogelijk leven. Ze ging naar het reguliere onderwijs en deed alles eigenlijk altijd zoals andere leeftijdsgenoten dat ook deden. Soms met iets meer hulp of extra tijd, bijvoorbeeld tijdens een toets. Met haar moeder heeft Aisha een bijzondere band vertelt ze. “Mijn ouders steunen mij en zijn er voor me als ik ze nodig heb. In het bijzonder mijn moeder. Zij is echt mijn beste vriendin. Ik kan alles met haar bespreken en ze ziet meteen aan me als ik me niet goed voel of als er iets met me is. Alles wat ik heb meegemaakt, heeft zij ook meegemaakt. Dat verbindt ons voor altijd.”
Alles is mogelijk
Aisha is heel positief over de toekomst. Op de eerste plaats wil ze graag haar opleiding afmaken. En natuurlijk wil ze doen wat haar gelukkig maakt. “Werken en een eigen huis. En misschien wel een gezin. Dat zou ik wel graag willen. Ik geloof er in dat het allemaal kan. Alles is mogelijk, als het op mijn pad komt natuurlijk.”
Op de vraag waar Aisha trots op is antwoordt ze lachend: “Uhm, daar moet ik even over nadenken haha.” Met wat aanwijzingen en hints weet ze het toch wel te verwoorden: “Ik denk dat ik trots ben op het feit dat ik niet snel opgeef, ik wil graag doorgaan. Ik vind altijd wel een manier voor mezelf om dingen toch voor elkaar te krijgen in mijn leven. Daar ben ik trots op.”
Bekijk ook dit filmpje over Aisha op YouTube
