Gewoon meedoen met alles!

Dean (12 jaar) judoot fanatiek, gamet, speelt graag buiten en zit in groep 8 op De Wisperweide in Weesp, op loopafstand van zijn huis. Een hele gewone jongen zou je zeggen, maar Dean ziet slechts 5%, werkt met braille en loopt met een stok. Hij kijkt als het ware door een soort koker. Zelf kan hij goed vertellen wat er met zijn ogen aan de hand is: “Mijn ziekte heet retinitis pigmentosa. Ogen hebben kegeltjes en staafjes en die doen het steeds minder goed bij mij. Toen ik klein was, kon ik nog goed zien, maar dat werd steeds minder.” 

Vertel wat ik moet doen 

Ondanks zijn visuele beperking ervaart Dean in het dagelijkse leven niet zoveel belemmeringen. Ook niet op zijn school. “De juf moet wel alles vertellen wat ik moet doen”, aldus Dean, “En ze moet bijvoorbeeld niet een hand opsteken als teken dat de les begint, want dat zie ik niet.” De meeste leerkrachten hebben goed geleerd hoe ze rekening met Dean moeten houden. Eén juf probeerde altijd iets nieuws uit om hem nog beter te kunnen helpen, dat vond hij heel fijn.  

Brailleleesregel 

Zijn schoolwerk is digitaal en hij kan dat lezen met behulp van een brailleleesregel op zijn laptop. Dat is een apparaat, gekoppeld aan zijn laptop, dat bestaat uit een dynamische leesregel waaruit een soort pennetjes omhoogkomen in braillepatroon. Als iets niet digitaal is, helpt een klasgenoot hem en dan dicteert Dean wat zijn klasgenoot op moet schrijven. Volgens Esther van Straalen, ambulant onderwijskundig begeleider van Visio, die Dean sinds anderhalf jaar begeleidt, moet alles wel goed geregeld zijn om Dean optimaal mee te kunnen laten doen in de klas. Juf Nicole helpt hem bijna elke dag op school met rekenen en taal.  

Extra ondersteuning 

Vanuit Visio ontvangt Deans school gelden, waaruit extra personeel betaald kan worden en materialen gekocht kunnen worden. Ook werkt Esther zelf een keer in de drie weken met hem om hem voor te bereiden op de middelbare school.  “Esther helpt me om mijn tast te verbeteren. Ik heb tast nodig om goed braille te kunnen lezen. We doen allerlei voelspelletjes. Ik ben gelukkig al AVI-uit!”

Dean leert ook om hulp te vragen en op te komen voor zichzelf. Dat heeft hij straks hard nodig op de middelbare school. Een beetje spannend vindt hij wel om naar zijn nieuwe school, het Vituscollege in Bussum, te gaan. Gelukkig is hij daar al wel met Esther en zijn ouders een paar keer geweest en ook daar voorziet hij geen problemen: “Het Vitus moet ook maar gewoon ontdekken wat er straks gebeurt als ik daar ben. Dan komt het vast wel goed.”